آیا جوکر واکین فینیکس از از هیث لجر بهتر است یا نه؟!

 جوکر یک فیلم دلهره آور، ناراحت کننده و کاملاً درخشان است. در طی چند روز گذشته، بارها و در چند نوبت از من سوال شده است که آیا جوکر واکین فینیکس از از هیث لجر بهتر است یا نه؟! جواب من همیشه یکسان است: آنها متفاوت هستند. من می دانم این جواب کلیشه ای است، اما این تفاوت آشکار را می توان درست از صحنه های آغازین فیلم های مربوطه آنها مشاهده کرد. در The Dark Knight کریستوفر نولان، شخصیت از طریق یک سکانس اکشن دیدنی معرفی می شود. ما در این صحنه دسته ای از افراد مسلح با ماسک های دلقکی مشاهده می کنیم، که یک سرقت برنامه ریزی شده دقیق را از بانک انجام می دهند. هنگامی که فرد مسلح نهایی خود را به عنوان Joker معرفی کرد و خط مشی کنونی خود را بیان کرد، شما به عنوان بیننده از شدت هیجان می خواهید او را تشویق کنید. هیث لجر یک جوکر خون سرد و بذله گو بود. او عامل پر از انرژی هرج و مرج است، و همچنین بسیار باهوش و دقیق عمل می کند. جوکر نولان از صحنه های اکشن کاملاً تماشایی پیش رویش لذت می برد، جوکر نولان یک انسان مستبد چون دارث ویدر جنگ ستارگان است، و همچنین جوکر لجر به عنوان یک نماد غیر قابل نفوذِ فرهنگ عامه سینما دوستان است. او همچنین (احتمالاً) همیشه نسخه محبوب شخصیت جوکر برای من خواهد بود. اما جوکر فینیکس بذله گو نیست. وقتی ما برای اولین بار آرتور یا جوکر تاد فیلیپس را در فیلم می بینیم، او در حال آرایش صورتش به شکل دلقک است، او خودش را در آینه نگاه می کند، لب هایش را با دستش دراز می کند تا لبخندی اجباری را شکل دهد، در این وضعیت چشمان او خیس اشک هستند. شما احساس می کنید مردی با انبوهی از غم و اندوه در بالای سرتان در سالن تئاتر معلق است. بعد از این سکانس ما شاهد هستیم آرتور در خیابان با شمایل دلقک برای یک لقمه نان، مسخره بازی می کند، و همچنین آهنگ های جاز پیانو به ما می گوید این دهه ۸۰ میلادی است. در ادامه صحنه آرتور مورد ضرب و شتم اراذل قرار می گیرد و دیگر صدای پیانو به گوش نمی رسد، بلکه جایگزین آن موسیقی پر از حس و حال غم و اندوه است که ما را صدا می زند. سپس ارتور از درد به خودش می پیچید، با اشک هایی که از چشمانش جاری است، آن هم وسط کیسه های زباله و با فکر به این که چرا زندگی او را این گونه زمین گیر کرده است. در این جا دوربین به آرامی مانند یک باله کار حرفه ای که روی انگشتان پایش می چرخد، عقب می کشد و کلمات JOKER تمام صفحه را اشغال می کند. جوکر فیلیپس با همین سکانس ابتدایی تفاوت زمین تا آسمانش را با جوکر نولان بیان می کند. مادربزرگم یک بار به من گفت که فیلم ها همیشه باید تلاش کنند تا مردم احساس خوشبختی و شادی کنند. این فیلم برای امثال مادر ها و مادربزرگ هایمان خوب نیست. جوکر یک مطالعه شخصیتی جالب، مالیخولیایی، دلهره آور اما همیشه جذاب است. این یک داستان کاملاً سرگرم کننده، دست کاری شده، گاهاً بی نظیر و کاملاً ناراحت کننده از یک مرد غمگین است. مردی شکسته و با روح عمیقاً شکنجه شده. یک دلقک معمولی که از افسردگی شدید رنج می برد و سعی می کند با اشاره به سمت بی ثبات بودن شهر گاتهام، ناپایداری ذهنی خود را توجیه کند - و شاید درک کند که چگونه باید بی ثباتی روانی خود را نشان دهد.